MARTÍN LASARTE E CLAUDIO BARRAGÁN

Ata agora, tiña dous puntos de interese fundamentais na Segunda División: a Real Sociedade e o Elxe. Os motivos fundamentais eran os seus adestradores, dous mitos para o deportivismo que a día de hoxe demostran o seu saber futbolístico dende o banquillo: Martín Lasarte -imaxe deste meu alter ego blogueiro- e Claudio Barragán, un dos máis grandes e infravalorados dianteiros do fútbol español dos últimos 25 anos. Ao Claudio xa o botaron despois dun mal comezo de temporada. Parece unha decisión algo inxusta despois da magnífica campaña do de Manises o ano pasado, no que colleu o equipo nunha situación realmente complicada despois da destitución doutro grande: David Vidal, quen pasou en Elxe por unha situación semellante: destituído por un mal comezo despois de endereitar o ano anterior o rumo dunha nave que ía a pique. Esperemos que Barragán volva ter unha oportunidade para adestrar en breve pois demostrou de sobra a súa capacidade. Canto a Martín Lasarte, a algúns sorprendeunos a súa chegada á Real Sociedad. Hai que dicir que fóra da Coruña non era un home especialmente coñecido. Con todo, chega precedido dunha exitosísima carreira como adestrador no seu país Uruguai en clubes como Rampla Juniors, River Plate, Danubio ou Nacional. A día de hoxe xa ten a Real Sociedad en segunda posición do campionato e os donostiarras recuperan a ilusión despois da época de moito ruido e pouca chicha de Lillo, ese fiasco ao que de cando en cando algúns directivos seguen cometendo o erro de contratar, como se fichar técnicos fose mercarlle enciclopedias a un falabarato que bate na túa porta. Non teño dúbida de que Martín Lasarte ten que ser un grandísimo adestrador. Inda que non podo falar con moito coñecemento do seu traballo como técnico, baséome fundamentalmente na lembranza do xogador, o tipo máis comprometido e traballador que recordo. Inesquecible a súa aperta chorando a Arsenio Iglesias despois de nos salvar no Villamarín nunha agónica promoción de descenso contra o Betis en 1992. Inda estando contentísimo con Lotina imaxino a posibilidade de que algún día o Claudio BArragán ou Martín Lasarte volvan a Riazor como adestradores do Dépor!!!

Martín Lasarte ten á Real segunda e non primeira porque o líder do campionato é o Hércules de Esteban Vigo, o tipo que ascendeu ao Xerez por vez primeira na súa historia. E iso dame pé para outra reflexión e é que non entendo como hai clubes que non renovan os seus adestradores despois de conseguir un ascenso. Pasoulle a Esteban e pasoulle ao grandísimo David Vidal despois do seu meritorio ascenso co Murcia. Polo xeral, os que tal fan acaban volvendo a segunda co rabo entre as pernas.

Por outro lado, onte contemplei con moito interese o partido de Premier entre o Aston Villa e o Manchester City, dous dos conxuntos máis atractivos da Premier fóra dos catro grandes. Das expectativas que lle auguro ao City xa falei, canto ao Villa declárome fan incondicional de Martin O´Neill. Onte os dous equipos demostraron parte do seu nivel, se ben botei de menos un pouquiño máis de ambición de cada lado. No City, que remou co marcador en contra boa parte do xogo, botouse en falta unha maior participación de Adebayor e que Ireland aparecese antes no campo. Ao Aston Villa faltoulle a chispa arriba de Agbonlahor e Ashley Young andou coa puntería un pouquiño desaxustada. En todo caso, confirmo o que dixen ata agora: que o City é favorito para o título e o Aston Villa peleará por estar entre os catro primeiros, algo que de producirse sería un acto de xustiza con Martin O´Neill. Alén de todo isto, o partido tivo un excelente momento dramático co gol de Dunne, ex capitán do City, marcándolle ao seu ex-equipo despois de superar no salto a Barry, ex-capitán do Villa.

En Portugal pechouse a xornada cunha nova vitoria clara e contundente do Benfica en Paços de Ferreira 1-3. Marcou Cardozo que xa suma oito goles. Antóllase apaixonante o duelo Porto Benfica, pero máis aínda o dos seus goleadores Cardozo e Radamel Falcao, que leva 7. Antes falabamos de adestradores cesados e en Portugal xa levan catro.

Por último hoxe volvo ler algunha nova relacionada coa negativa de Jesús Navas de ir á selección. Parece que a negativa ten que ver con problemas de ansiedade, pero non especifica moi ben os motivos. Eu, superadmirador do xogador, case prefiro que non vaia.