MATRÍCULA DE HONRA

O partido de hoxe é para poñerlle ao equipo unha matricula de honra. Xa despois de dous resultados negativos tiñamos a impresión de que pagaba a pena seguir confiando pois o compromiso individual e colectivo era máximo. Hoxe confirmouse mesmo en situacións realmente adversas, como a inferioridade numérica que, honestamente, fala bastante mal dun árbitro que non entende que non se pode deixar con nove homes a un equipo que non está a ter unha mala patada e só pretende traballlar honradamente por un bo resultado. En fin, o caso é que nin con nove, o Xetafe foi capaz de meternos un gol. Xa que non nos buscaron as cóxegas polas bandas, polo centro Lopo e Colotto estiveron inconmensurables, mentres que a saída á contra foi en todos os casos perfecta. Mención especial merece Juan rodríguez, que fixo un partido soberbio, e xogando arriba soubo gañar por alto e por baixo todos os balóns para agardar pola chegada dos compañeiros de atrás. Entre eles Filipe, incansable e tecnicamente perfecto. Nunha chegada pola esquerda chegou o primeiro gol. Centro medido do lateral brasileiro e remate preciso de Mista, que como comezabamos a intuír despois do día do Murcia anda máis fino do que o chegamos a ver nunca dende que xoga no Dépor. O Xetafe non incordiou demasiado. Riki picou de pardillo e pitáronlle a segunda amarela cando non levabamos nin media hora. Honestamente, coido que Riki non chega a darlle coa man, polo que é moito aventurar que tiña intención de darlle cando lle deu realmente coa cabeza. En todo caso, nin con dez deixou de estar perfecto o Dépor, impecable en defensa e na transición ofensiva e buscando o gol cando tiña oportunidade. Parecía que tras o descanso o Xetafe podía corixir carencias tácticas e o Dépor sufrir pola inferioridade. Pero non foi tal. Se cadra ameazamos menos a área contraria pero pouco sufrimos na propia. O segundo gol comeza cunha xenial acción defensiva de Filipe que intercepta unha contra do Xetafe despois dun córner e convérteo en córner ao noso favor. Guardado centra dende o pico da área, a defensa do Xetafe peca de ansiedade e aparece Mista para, moi xenerosamente devolverlle o favor do primeiro gol a Filipe. Cando parecía o partido sentenciado, o árbitro volveu ser implacable de máis, neste caso con Sergio -que estivo de dez no primeiro tempo-, e deixounos con nove. Faltaban aínda vinte minutos. Tampouco sufrimos demasiado. Lotina, que tamén foi expulsado por protestarlle ao árbitro, deulle toda unha lección de táctica a un Michel, moi verde aínda para adestrar un primeira división, e ao que os aficionados non lle perdoan que poña de titular ao seu fillo en detrimento de xogadores coma Casquero ou Nico Parejo.