PARABÉNS PORTUGAL!!!

Ontem houve alma, concentração máxima, humildade, espírito de entreajuda e garra. Portugal foi uma verdadeira equipa! O xornal deportivo do Porto, O Jogo, coma sempre resume á perfeizón o que aconteceu onte, no partido decisivo para a equipa de Queiroz. Non era fácil. Bosnia ameazaba cun ambiente infernal no pequeno estadio Bilino Polje, unha caldeira a presión que parecía un patatal. Blazevic apostou pola vía emocional para clasificar a Bosnia por vez primeira na súa historia para a Fase Final dun Mundial. Contaba co ambiente e co potencial ofensivo dos seus xogadores de arriba: Pjanic, Salihovic, Medunjanin, Djeko, Ibisevic... O que non contaba talvez era coa calidade defensiva e a madurez dos portugueses. Mesmo poderiamos pensar que as reducidas dimensións do terreo de xogo favoreceron aos nosos veciños, que defenderon con moita máis consistencia aínda do que fixeran no Estádio da Luz. Bruno Alves e Ricardo Carvalho non perdoaron un balón arriba e os xogadores do centro do campo estiveron sempre atentos para non permitir agasallos na frontal da área. Pero sobre todo, o principal recurso defensivo de Portugal onte foi a rapidez coa que armaron os contragolpes cada vez que tiveron ocasión. Foi paradigmática a xogada do primeiro tempo na que Raul Meireles a piques estivo de deixar sentenciada a eliminatoria. Unha recuperación na propia área, a bola sae xogada, con clase e velocidade ata o extremo contrario do campo, onde Meireles fai unha parede perfecta con Tiago. Só o porteiro evitou que o magnífico centrocampista do Porto marcase. Pero en ningún momento Portugal perdeu a concentración, mentres que xa no segundo tempo Bosnia perdía a paciencia, deixando uns furados inmensos na súa defesa que os rápidos avanzados portugueses non desaproveitaron. Meireles definiu maxistralmente aos dez minutos do segundo tempo a xogada que carimbaba finalmente o pase de Portugal a Áfica do Sur.



O de onte foi, posiblemente o mellor partido de Portugal nos últimos anos e dálle fin ao sufrimento dunha clasificación requena na que se tivo máis fortuna que bo xogo. Será a posibilidade de que Queiroz se redima dun traballo ata agora bastante cuestionado. Os mesmos xogadores portugueses sentíanse cuestionados en canto á súa calidade como equipo. Muitos abutres falaram mas nao tiveram carne para comer, chegou dicir Eduardo, o gardarredes do Sporting Braga, á fin do partido.

Outro seleccionador eternamente cuestionado é o francés Raymond Domenech. Encarregado de dirixir á selección dun país inzado de grandes futbolistas, tocoulle afrontar o relevo xeracional da campiona do mundo no 98. O xogo errático de Francia e o seu carácter díscolo valéronlle a crítica de prensa e afeccionados do seu país, malia que no Mundial de 2006 acadase a Final grazas á ultima grande exhibición futbolística de Zinedine Zidane. Este última clasificación foi un despropósito que a piques estivo de ter o seu punto culminante onte no Stade de France, coa eliminación vergonzante ante a Irlanda de Trappatoni. Os irlandeses, despois de perder 0-1 no seu país, chegaron á Francia coa seriedade táctica do seu técnico italiano e coa ilusión dun país apaixonado polas xestas deportivas. Defendendo moi arriba e coas liñas moi xuntas afogaron o xogo francés e empataron a eliminatoria cun gol do eterno Robbie Keane no primeiro tempo. No segundo, e co estadio apupando o seu equipo, Keane non soubou definir nun un contra un ante Lloris que tería resultado definitivo. Na prórroga, Francia suspirou cando o árbitro sueco Martin Hansson fíxose o ídem e non viu as claras mans de Henry que habilitaron a Gallas para o gol da vitoria. Flipen:



No resto das eliminatorias, mención especial para dous técnicos moi diferentes: o consolidado Otto Rehhagel, o home que consumara a miragre da Eurocopa de 2004 para Grecia, que volveu facer unha machada e conseguiu a meritoria clasificación dos helenos para un Mundial por segunda vez na súa Historia. Por outro lado, o descoñecido Matjaz Kek, consumou a tamén segunda clasificación de Eslovenia para un Mundial na súa Historia despois de vencer nun partido vibrante a poderosa Rusia do gran Guus Hiddink. O de Eslovenia é tremendo. Un país con menos poboación aínda que Galicia, cun equipo mundialista de fútbol, e ata seis xogadores de básquet na NBA.