UNS CORRERON E OUTROS DERON PENA

Antes de analizar polo miúdo o partido, hai que dicir que o Atlético de Madrid demostrou que, efectivamente, é un desastre. Un desastre en defensa- un auténtico colador-, e en actitude, pois todos os balóns divididos gañounos un Dépor que talvez non teña a calidade dos xogadores colchoeiros pero que ten un compromiso colectivo brutal e moi claro a que quere xogar. O Atlético é un desastre pois nin sequera soubo aproveitar o agasallo de Lopo a Agüero aos tres minutos. O arxentino aproveitouno coa solvencia dun bo dianteiro. Parece mentira que o fiable Lopo, de cando en vez, se atrapalle en frivolidades como a de onte que adoitamos pagar cun gol en contra. Parecía que se repetiría a historia dos últimos anos, nos que o Atlético fixo estragos en Riazor, fora Fernando Torres o protagonista, fora o Kun Agüero. Pero onte non. O Dépor fixo un verdadeiro espectáculo no que, posiblemente foi un dos seus mellores partidos da temporada na casa. Atacou con convicción e clarividencia. Sabendo sempre buscar unha banda cando a esixida defensa roxibranca tapaba a outra. Houbo unha chea de ocasións. Lassad recuperou a súa mellor versión e Riki seguiu demostrando que está nun excelente estado de forma. Por desgraza, os árbitros seguen emperrados en non perdoarlle unha. O do cartón amarelo parecía de chacota, máis despois dunha semana marcada pola man de Henry. O penalti non é de todo claro, pero ás veces non se comprende a teima dos árbitros en non entender que os dianteiros, por veces, poidan caer, busquen ou non o engano. O empate, porén, como era de esperar, chegou nunha xogada a bola parada. Córner de libro. Prolongación de Juan Rodríguez e Colotto aparece só no segundo pao. O arxentino é un auténtico especialista neste tipo de xogadas, procurando sempre a sorpresa no segundo pao. Sen dúbida, un dos nosos principais argumentos ofensivos. Onte gañamos todos os balóns aéreos. O resultado parecía curto para o visto no primeiro tempo. O caso é que o inicio do segundo tempo foi máis demoledor aínda, un auténtico asedio. Lotina está demostrando que para ter un equipo grande non é tan necesario o talonario como facer correr aos futbolistas. Espectacular coma sempre o desbaldimento físico de Guardado, e o de Filipe, e o de Juan Rodríguez, mesmo o do rehabilitado Mista... Mágoa que non culminásemos cun gol. O árbitro tampouco acompañou, anulando un penalti que xa pitara por instancias do seu asistente que viu un fóra de xogo inexistente. Un auténtico desastre. Os árbitros teiman en perxudicar ao Dépor pero o Dépor teima en levarlles a contraria. Despois deste enésimo erro arbitral, o equipo perdeu folgos e o Atlético recuperou certa consistencia no seu xogo. Ninguén podería marchar descontento co empate despois do esforzo dos xogadores branquiazuis, pero si decepcionados pois sería a todas luces resultado inxusto. Por fortuna, e porque o equipo non renunciou ao gol nin coa lingua fóra, tivemos oportunidade para o desagravio no último suspiro do partido. Novo penalti que desta volta ninguén se atreve a negar. Dá pena ver o cabreo dos xogadores atléticos, que deberían quedar calados despois do vergonzoso xogo que ofreceron en Riazor. Tirouno Guardado e marcou o gol que selaba definitivamente a vitoria. Xustísimo premio para o mexicano que está a facer unha temporada sobresaínte, e xustísimo premio para un equipo que non merece máis que parabéns por parte dos seus afeccionados.