PENA DE ÁRBITRO

É conmovedor ver unha afición como a do Sporting desprazándose en masa Á coruña- que está cerca pero non tanto como parece-para gozar dun partido da novena xornada de Liga e converter Riazor nunha auténtica festa que fai do fútbol un espectáculo marabilloso. Poderiamos extendernos sobre os beneficios económicos directos e indirectos que a mareona do Sporting deixou na cidade e noutros puntos de Galicia, pero xa falou abondo Lendoiro sobre o tema e suscribo unha por unha as súas palabras. Canto o fútbol concorreron todas os ingredientes para un grande espectáculo: dous equipos loitadores, honestos e nun gran estado de forma que, independentemente das circunstancias, procuran sempre a vitoria, un estadio ateigado por dúas aficións sobresaíntes... Por iso é unha mágoa que o árbitro non estivese á altura das circunstancias. A actuación do colexiado Pérez Burrull foi nefasta. No minuto 2 de partido debería ter pitado penalti a favor do Dépor e expulsión do defensor do Sporting. Viuno todo o estadio menos el. Unha decisión de tal envergadura non se pode obviar porque o partido apenas acabara de comezar. O resto do partido non estivo moito máis atinado o árbitro cántabro, que tampouco se pode dicir que condicionara o resultado, pero que perxudicou máis ao Deportivo porque foi o equipo que rondou máis a área contraria. Facía tempo que o Dépor non empezaba con tanta intensidade. No primeiro tempo a superioridade foi manifesta. O balón cambiaba de banda con rapidez e axiña se creaban espazos na defensa asturiana. Lassad, xogando como segundo dianteiro, deu mostras da súa progresiva recuperación. Hai que terlle paciencia porque inda que por veces desespere, ten moita calidade e ten que ser un xogador referente no equipo. Do mesmo xeito hai que salientar a achega de Juan Rodríguez, nos últimos partidos ocupando posicións no campo que non son as súas naturais, pero con moita agresividade e determinación, polo que se converte nun interesante argumento ofensivo. Con todo, o verdadeiro protagonista onte foi Riki, que está nun dos mellores momentos de forma que se lle lembran dende que chegara á Coruña. É unha auténtica mágoa a mala sorte que está a ter pois de verdade que merece recompensa. Onte sorprendeu a todo o estadio cun soberbio trallazo que repeleu o traveseiro. No segundo tempo un cabezazo seu bateu tamén coa base do pau, e a piques estivo de marcar un golazo cun sutil toque co calcaño. Ogalla chegue o primeiro gol e entre na racha que se lle desexa a calquera dianteiro. O único negativo do primeiro tempo foi que non se metera un segundo gol para sentenzar o partido. O Sporting chegou vivo ao descanso e mudou de actitude ao saír dos vestiarios, cando dirixía o seu ataque contra o fondo no que estaba a súa torcida. O Sporting ten calidade e rapidez e arriba e o gol entre cella e cella. Calquera erro ante estes xogadores págase caro. O gol de Diego Castro foi a mostra. O Dépor intentou emendalo indo ao ataque con máis corazón que cabeza, se cadra porque a cabeza tena que poñer Sergio e onte o partido fíxoselle longo de máis. O empate pódese considerar xusto inda que aos puntos merecese gañar o Dépor. Na rolda de prensa posterior ao partido Lotina tiña un cabreo notable co árbitro, non o podía agochar, pero tamén tivo o estilo para non procurar no árbitro explicacións ao acontecido. Manolo Preciado, un tipo que me cae moi ben e que sempre consegue equipos alegres, caracterizados pola velocidade e a calidade dos homes de arriba, recoñeceu o inmenso mérito de acadar un punto ante un equipo tan ben traballado como o Dépor. O caso é que xa se nos baixou a euforia de fai dúas semanas, cando estabamos de terceiros na táboa. A valoración, porén, do conseguido ata agora, ten que ser tremendamente positiva. O rendemento dos xogadores é para estarmos orgullosos.