PORTUGAL PODE RESPIRAR

Pode respirar Portugal do resultado colleitado o sábado na Luz ante Bosnia. Seguramente a vitoria foi xusta. Portugal xogou mellor e mereceu gañar. O problema é que o equipo de Queiroz dá unha sensación de inconsistencia preocupante. E non é fácil pescudar nos motivos, é un non sei o que que non sei como volo dicir. O gardarredes, Eduardo, é un bo gardarredes. Eu non son moi fan, a verdade, de vez en cando comete erros flagrantes como o que lle costou a eliminación da UEFA ao Sporting Braga a época pasada, pero é bo gardarredes, si. A defensa é espectacular, cunha das mellores parellas de centrais do mundo: Ricardo Carvalho e Bruno Alves. O do Porto, inda por riba, é goleador. O sábado foi el o que meteu o gol da vitoria, se ben tamén cometeu erros no xogo aéreo impropios da súa seguridade habitual. Bosingwa é un dos laterais que mellor se proxecta ao ataque pola banda dereita e defende ben, inda que anda mancado e o sábado xogara o máis recio Ferreira. Pola esquerda xoga Duda, un dos experimentos de Queiroz. Talvez non sexa un lateral espectacular, pero compénsao co seu excelente toque nas xogadas a bola parada. E no banco queda o central Rolando, e Pepe... Non, Pepe, non... O do Madrid xoga de mediocentro coa selección, outro dos experimentos de Queiroz. Un non sabe se é por unha necesidade real do equipo ou por non sentar no banco un dos capos do vestiario. O caso é que Pepe quítalle o posto da titularidade ao Joao Moutinho, que ten pintas de que podería ser socio ideal do gran Raul Meireles, un espectáculo de xogador, e do xenial Deco. Cristiano anda mancado, penso... Ten sitio fixo no once Simao, gran xogador pero que xa non está no punto de madurez de fai un par de anos, o par de anos que lle faltan aínda a Nani para ser un grande. Na punta do ataque, erma Portugal dende a retirada de Pauleta, vén de tomar terra Liedson, un gran goleador que oxalá confirme a súa condición coa equipa das Quinas. En fin, un equipazo que sería un desperdicio que non estivera presente no próximo Mundial. Pero o partido do sábado, malia que o resultado foi bo, deixa tantas dúbidas como a errática e case tráxica fase de calificación. O equipo toca ben pero non traba, como o toureiro que despois dunha gran faena ten que perder media hora en rematar o touro co escalpelo. E atrás, sempre hai algún momento de desconcerto que pode costar un disgusto, a non ser que medie a sorte, como nesta xogada a dous minutos do final do partido do sábado. Portugal respira pero aínda non ten moito que celebrar.



Rusia tampouco pode botar foguetes. É favorita ante Eslovenia, e demostrouno no campo, xogando mellor e demostrando a súa superioridade, cun equipo inzado de xogadores talentosos como Arshavin, Zhirkov, Pavlyuchenko e Bilyaletdinov. O do Everton foi o gran protagonista do seu equipo con dous goles, os dous coa diestra sendo como é zurdo pechado. O mellor o primeiro dos dous goles:



O 2-0 era unha renta extraordinaria para os de Hiddink, pero os modestos eslovenos reaxiron no treito final e acabaron pescando a falta de cinco minutos para o remate, un goliño que lles pode resultar de ouro de cara á volta. Marcouno un xogador do Nacional de Madeira: Pecnik.